Panta rhei kai ouden menei...

Fala jej mętna jak oko złzawione;

W niej niebios blaski i brzegi zielone,

I stare zamki pomieszane razem,

Drżą jednym żywym uroczym obrazem...

Lecz czyż ją widział, gdy brzemię zimowe

Zrzuca, ze snu się zbudzić niecierpliwa?

Gdy burzą grzmiącą piersi wznosząc płowe

Wściekła gniotące okowa rozrywa?

                                   Roman Zmorski