Małe kumate coś...

Tuż pod domem, w kałuży powstałej po ostatnich deszczach na drodze, pojawił się niespodziewanie kumak. Siedział w płytkiej wodzie i patrzył z wielką powagą.
Nachylając się nad nim usłyszałem jakby cichy śpiew:

Co ty tutaj robisz?
I co ja robię tu... co ty tutaj robisz?
Dwanaście ciężkich szczerozłotych koron moją głowę zdobi.
Jest tyle różnych dróg, co ty tutaj robisz?

- Ach, czasem udawało się mi uwierzyć w sześć niemożliwych rzeczy już przed śniadaniem - pomyślałem... i przestałem się dziwić.

Ponieważ jak to mawiają "chłop żywemu nie przepuści", toteż kumakowi nie darowałem. Poszedłem do domu po aparat, bezczelnie korzystając z okazji, że kałuża była mała i nie było gdzie uciekać, zrobiłem serię zdjęć. 

I wtedy jakbym usłyszał coś znowu...

Już każdy powiedział to co wiedział,
Trzy razy wysłuchał dobrze mnie.
Wszyscy zgadzają się ze sobą,
A będzie nadal tak jak jest.

Robiłem więc zdjęcia dalej nie przejmując się niczym...

... i podziwiając źrenice w kształcie serduszek...

... oraz brzuszek w czerwone palmy, które czasem dawało się zauważyć. 

Brzuszek ten służy kumakowi do odstraszania. Jaskrawy kolor podobnie jak w przypadku biedronek czy salamander oznacza "uważaj - jestem trujący albo przynajmniej niesmaczny".

Kumaki to co prawda nie żaby, jak powszechnie się uważa ale ropuszki czyli przedstawiciele rodziny ropuszkowatych. I są to jedyne nasze płazy, które "kumkają" przeciągłym "kuuuuuum" mniej więcej tak jak żabki w bajkach. Wszystkie pozostałe rechoczą, gulgoczą, terkoczą czy też wydają inne dźwięki, raczej do kumkania niepodobne.