Wisła we mgłach i żółtościach

Zanurzać zanurzać się

w ogrody rudej jesieni

i liście zrywać kolejno 

jakby godziny istnienia

Chodzić od drzewa do drzewa

od bólu i znowu do bólu

cichutko krokiem cierpienia

by wiatru nie zbudzić ze snu

I liście zrywać bez żalu

z uśmiechem ciepłym i smutnym

a mały listek ostatni 

zostawić komuś i umrzeć

                Edward Stachura